Θα ήθελα να ευχαριστήσω αλλά και να συγχαρώ τον εκλεκτό συνάδελφο και φίλο κο Αθαν.Λουτριώτη, για την ευχάριστη έκπληξη να μας παρουσιάσει άλλη μια πτυχή του εαυτού του, πέραν της γνωστής επιστημονικής και την συγγραφική, που από ο,τι φαίνεται είναι και αυτή από το περίσσευμα της καρδιάς του..

Με τη μελέτη του παρόντος πονήματος αντιλαμβανόμαστε οτι ο δημιουργός δεν επιζητεί απλά να περάσει  κάποιες ευχάριστες ώρες ο αναγνώστης του, αλλά μάλλον να προβληματίσει...

Έρχεται να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της ζωής του σημερινού ανθρώπου, που τις περισσότερες φορές καταλήγει να ζει μια ζωή συμβατική, με πολλά πρέπει και πολλούς συμβιβασμούς, αποποιούμενος τις βαθιές του επιθυμίες και τα όνειρά του, στην ουσία δηλαδή καταλύοντας ο ίδιος την προσωπική του ελευθερία..Αρκεί να είναι κοινωνικά αρεστός και αποδεκτός κι ας μην είναι ευτυχισμένος..

Έρχεται λοιπον ο Αθαν.Λουτριώτης με τον δικό του χαρισματικό και σίγουρα ποιητικό Λόγο, και με τη ζωντάνια της αφήγησής του, τους εύστοχους διαλόγους και τις δυνατές εικόνες, καλύπτοντας απόλυτα και την αισθητική μας,  μας κανει μέτοχους του προσωπικού δράματος του ήρωά του,της ενδοσκόπησής του και της εσωτερικής του αναζήτησης,  αλλά και κοινωνούς της απεγνωσμένης του προσπάθειας για ανάδυση από το τέλμα της ζωής του, προς την Ελευθερία, ευελπιστώντας ότι ίσως κάποιοι συνάθρωποί μας κάποτε θα πράξουν το ίδιο...

Θεωρώ, ότι ο συγγραφέας επιτυγχάνει απόλυτα να παρακινήσει και να παροτρύνει για κάτι τέτοιο.. κι αυτό,  με πολυ σεμνό τρόπο...

Η αρχή της ανάδυσής μας, θα γίνει μόλις συνειδητοποιήσουμε τα "δεσμά"μας...

Αυτά που μας στερούν από αυτά που αγαπάμε και μας κάνουν ευτυχισμένους..

Μένει ο καθένας μας να ανακαλύψει τον τρόπο, τον δρόμο που θα τον οδηγήσει προς τα άνω..Μπορεί να είναι επώδυνος, αλλά σίγουρα θα αξίζει τον κόπο, 

γιατί θα μας οδηγήσει ελεύθερους πια, 

στη δική μας Δοιόνη..

Με εκτίμηση, 

Ηλιάνα Πετράκη

Γεν.Χειρουργός

Θα ήθελα να ευχαριστήσω αλλά και να συγχαρώ τον εκλεκτό συνάδελφο και φίλο κο Αθαν.Λουτριώτη, για την ευχάριστη έκπληξη να μας παρουσιάσει άλλη μια πτυχή του εαυτού του, πέραν της γνωστής επιστημονικής και την συγγραφική, που από ο,τι φαίνεται είναι και αυτή από το περίσσευμα της καρδιάς του..

Με τη μελέτη του παρόντος πονήματος αντιλαμβανόμαστε οτι ο δημιουργός δεν επιζητεί απλά να περάσει  κάποιες ευχάριστες ώρες ο αναγνώστης του, αλλά μάλλον να προβληματίσει...

Έρχεται να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της ζωής του σημερινού ανθρώπου, που τις περισσότερες φορές καταλήγει να ζει μια ζωή συμβατική, με πολλά πρέπει και πολλούς συμβιβασμούς, αποποιούμενος τις βαθιές του επιθυμίες και τα όνειρά του, στην ουσία δηλαδή καταλύοντας ο ίδιος την προσωπική του ελευθερία..Αρκεί να είναι κοινωνικά αρεστός και αποδεκτός κι ας μην είναι ευτυχισμένος..

Έρχεται λοιπον ο Αθαν.Λουτριώτης με τον δικό του χαρισματικό και σίγουρα ποιητικό Λόγο, και με τη ζωντάνια της αφήγησής του, τους εύστοχους διαλόγους και τις δυνατές εικόνες, καλύπτοντας απόλυτα και την αισθητική μας,  μας κανει μέτοχους του προσωπικού δράματος του ήρωά του,της ενδοσκόπησής του και της εσωτερικής του αναζήτησης,  αλλά και κοινωνούς της απεγνωσμένης του προσπάθειας για ανάδυση από το τέλμα της ζωής του, προς την Ελευθερία, ευελπιστώντας ότι ίσως κάποιοι συνάθρωποί μας κάποτε θα πράξουν το ίδιο...

Θεωρώ, ότι ο συγγραφέας επιτυγχάνει απόλυτα να παρακινήσει και να παροτρύνει για κάτι τέτοιο.. κι αυτό,  με πολυ σεμνό τρόπο...

Η αρχή της ανάδυσής μας, θα γίνει μόλις συνειδητοποιήσουμε τα "δεσμά"μας...

Αυτά που μας στερούν από αυτά που αγαπάμε και μας κάνουν ευτυχισμένους..

Μένει ο καθένας μας να ανακαλύψει τον τρόπο, τον δρόμο που θα τον οδηγήσει προς τα άνω..Μπορεί να είναι επώδυνος, αλλά σίγουρα θα αξίζει τον κόπο, 

γιατί θα μας οδηγήσει ελεύθερους πια, 

στη δική μας Δοιόνη..

Με εκτίμηση, 

Ηλιάνα Πετράκη

Γεν.Χειρουργός